Bij Berghauser Pont verscheen onlangs de publicatie 'Huisvesting van arbeidsmigranten; van uitvoering tot beleidsvoering'. De auteur, Fred Emmerik, is al geruime tijd betrokken bij beleid, toezicht en handhaving in Midden-en West Brabant.
Goed dat er vanuit die beleidspraktijk een poging is gedaan om kennis en ervaring systematisch weer te geven. M.n. beleidsambtenaren bij gemeenten, regio’s en provincies die nog niet het hele terrein overzien kunnen hier hun voordeel mee doen. Maar het boekje biedt ook de huisvestingsmensen bij werkgevers, woningcorporaties en andere huisvesters een handzaam overzicht.
Emmerik beperkt zich wel tot toezicht en handhaving en het daarvoor noodzakelijke beleidskader. De cruciale rol die gemeenten, regio’s en provincies kunnen spelen bij het faciliteren van de productie van meer en betere huisvesting komt nauwelijks aan bod. Terwijl daar juist de oplossingen moeten worden gevonden voor het waterbedeffect dat optreedt als er echt effectief wordt gehandhaafd.
De publicatie gaat ook voorbij aan de zelfregulering bij werkgevers d.m.v. certificering. Noch de al langer bestaande keurmerken, noch het nieuwe keurmerk van de Stichting Normering Flexwonen komen aan bod. Terwijl er voor de handhavingspraktijk veel voordeel te behalen is als de beperkte capaciteit gericht kan worden op de niet- gecertificeerde werkgevers en huisvesters.
Ondanks deze beperkingen is het boek een welkome bijdrage aan de kennisdeling over dit onderwerp waar steeds meer gemeenten zich bewust van worden.