Aan arbeidsmigranten uit andere Europese landen kunnen geen inburgeringseisen worden gesteld. Toch is het belangrijk dat ook arbeidsmigranten - ook als die hier tijdelijk zijn - de taal leren en inburgeren.
Vrij verkeer van werknemers binnen Europa is een groot goed. Velen hebben die kans gegrepen en gaan daarheen waar het werk te vinden is. Europese arbeidsmigranten uit verschillende Europese landen verspreidden zich de afgelopen 10 jaar over veel gemeenten in Nederland. Dat is niet voor het eerst, ook in de jaren Õ60 en later verbleven veel Europese arbeidsmigranten (tijdelijk en een deel permanent) in Nederland.
De basisidee is dat het vrij verkeer zo ongestoord mogelijk moet kunnen verlopen; dat betekent ondermeer dat er geen inburgeringeisen gesteld kunnen worden, zoals dat wel kan voor migranten uit derde landen buiten Europa.
Toch is het belangrijk dat ook Europese arbeidsmigranten de taal leren en inburgeren. Dit geldt in elk geval voor degenen die zich hier vestigen of die gedurende vele jaren hier verblijven. Het geldt tot op zekere hoogte ook voor degenen die hier maar tijdelijk zijn of elk jaar een bepaalde periode verblijven. Dat is niet alleen de constatering vanuit veel gemeenten, het is ook de conclusie van de Commissie Lessen uit recente arbeidsmigratie, de Commissie LURA.
De eerste verantwoordelijkheid voor het leren van de Nederlandse taal ligt bij de migrant zelf, maar er ligt ook een verantwoordelijkheid voor de werkgever en de uitzendorganisaties. Zij bemiddelen de migranten immers naar werk hier, dat brengt ook een verantwoordelijkheid met zich mee voor het verblijf in Nederland. In elk geval met het oog op de veiligheid op de werkvloer. In het LURA rapport wordt verwezen naar onderzoek waaruit blijkt dat veel ongelukken op de werkvloer in het algemeen samenhangen met onvoldoende kunnen communiceren op de werkvloer, zeker als men verschillende talen spreekt. Daarnaast is het ook van belang dat werknemers met (Nederlandse) collega Õs kunnen spreken en zich maatschappelijk kunnen redden. Werkgevers en uitzendorganisaties kunnen dit steunen door tijd, ruimte en middelen ter beschikking te stellen. In de CAO van de uitzendbranche staat een vergelijkbare intentie.