Jaren geleden stelden arbeidsmigranten uit voormalig Oost-Europa een stad als Rotterdam voor de nodige problemen. Ze waren met teveel, woonden op een kluitje in te kleine en slecht onderhouden woningen en veroorzaakten de nodige overlast, met name in die wijken en buurten waar de leefbaarheid sowieso al onder druk stond. Hun eigen situatie was niet veel minder problematisch. Velen werden uitgebuit door hun werkgevers en door de samenleving met de nek aangekeken.
De wens om aan deze erbarmelijke woon-, werk- en leefomstandigheden een einde aan te maken leidde tot een stroom aan onderzoek, pilots en beleidsmaatregelen. In de tijd dat het thema – aangezwengeld door het Rijk – nog op de lokale agenda’s stond, zijn er talloze plannen en beleidsstukken opgesteld om de situatie van arbeidsmigranten te verbeteren. Kennisinstellingen ontwikkelden in korte tijd veel kennis en deden ook ervaring op met een praktische aanpak van de problemen in wijken en buurten. En zo was de arbeidsmigrant al snel weer uit het publieke debat verdwenen. Lees verder>
Dit artikel is niet afkomstig van de EF-redactie. Daarom tonen wij slechts een deel van het artikel en linken we direct naar de originele bron.