In het rapport 'Effecten kwaliteitslag huisvesting arbeidsmigranten' brengt het Expertisecentrum Flexwonen in kaart wat de gevolgen zijn van het voornemen om via de Wet goed verhuurderschap te bereiken dat iedere arbeidsmigrant die er niet zelf voor kiest om met iemand samen te wonen, in zijn of haar huisvesting over een eigen kamer kan beschikken.
Geen tweederangsburgers
De aanbevelingen in het rapport “Arbeidsmigranten geen tweederangsburgers” om de kwaliteit van de huisvesting van arbeidsmigranten te verbeteren zijn terecht, zowel uit menselijk oogpunt als voor de aantrekkingskracht van Nederland voor internationale werknemers om knelpunten op onze arbeidsmarkt op te lossen. De implementatie van die aanbevelingen plaatst ons wel voor een immense opgave, omdat meer kwaliteit niet zonder meer kwantiteit kan. En daar hadden we al zo’n probleem mee.
156.000 extra kamers nodig
In dit rapport brengt het Expertisecentrum Flexwonen in kaart wat de gevolgen zijn van de voorgenomen kwaliteitslag. De belangrijkste uitkomsten zijn dat er voor die kwaliteitsverbetering ten opzichte van de huidige situatie ten minste 156.000 extra kamers nodig zijn. Als dat aantal in gewone reguliere woningen zou moeten worden gevonden zijn daarvoor ruim 43.000 extra woningen nodig, boven het al bestaande tekort. Dat dat met de huidige tekorten op de woningmarkt niet op korte termijn mogelijk is mag duidelijk zijn.
Gelukkig hoeft de oplossing niet in reguliere woningen te worden gevonden omdat voor de grote groep mensen die hier niet langer dan 2 jaar verblijven andere woonvormen heel geschikt kunnen zijn. Maar dan moeten die wel in hoog tempo gebouwd kunnen worden.
Gemeenten aan zet
De bal daarvoor ligt bij de gemeenten. Die hoeven dat natuurlijk niet zelf te doen, maar moeten er wel ruimte voor bieden. Letterlijk! Goed dat het instrument om de kwaliteitsverbetering af te dwingen (de Wet goed verhuurderschap) daarmee in dezelfde handen ligt als de sleutel om tot meer goede huisvesting te komen.
De afstemming in tempo zal spannend worden. Een verstandige strategie zou zijn om het vergunningenstelsel gefaseerd in te zetten en de pijlen ervan eerst te richten op de niet gecertificeerde huisvesting. Tegelijkertijd kunnen gemeenten dan tot afspraken komen met huisvesters en investeerders die een goede track record hebben om de noodzakelijke uitbreiding van de voorraad tot stand te brengen.
Download hier het rapport: Effecten kwaliteitslag huisvesting arbeidsmigranten