Minister Kajsa Ollongren stuurde onlangs de Nationale woonagenda 2018-2021 naar de Tweede Kamer. Daarin staan afspraken met vertegenwoordigers van gemeenten, provincies, de bouwsector, corporaties, bewoners, beleggers en makelaars om de uitdagingen op de woningmarkt aan te pakken. Een belangrijk signaal is dat die agenda pleit voor meer flexibiliteit in het aanbod en meer dynamiek in de woningmarkt. Arbeidsmigranten worden zelfs expliciet genoemd als één van de doelgroepen die nu onvoldoende aan bod komen.
Wim Reedijk, Expertisecentrum Flexwonen
Goed nieuws, maar vooralsnog is zo’n agenda abstracte beleidstaal. Het is wel een belangrijk signaal voor gemeenten en anderen om de negatieve spiraal te doorbreken waar we nog steeds in gevangen zitten. Veel gemeenten leggen nu immers beperkingen op aan het huisvesten van arbeidsmigranten in woonwijken. Dat is op zich wel te begrijpen, omdat die vorm van huisvesten soms overlast oplevert. Door de enorme vraag worden soms wel erg veel panden in bepaalde wijken voor dit doel gebruikt, waardoor dat hinder of extra parkeerdruk oplevert. En laten we eerlijk zijn: niet álle huisvesters gaan zorgvuldig met het beheer van zulke voorzieningen om.
Dus dat gemeenten dáár paal en perk aan willen stellen is wel te begrijpen. Maar dan moeten er wel alternatieve oplossingen komen. Voor mensen die hier tijdelijk werken kunnen logiesachtige woonvormen een prima oplossing zijn. Daar is niks mis mee. Integendeel, in een wat grotere woonvorm kun je prima beheer organiseren en ook wat recreatieve functies onderbrengen, waar mensen behoefte aan hebben. En dan hoeft het ook niet midden in een stad of dorp te staan, maar kan b.v. de rand van een bedrijventerrein een prima locatie zijn. Wij noemen niet voor niets het complex van Homeflex in Katwijkerbroek als één van de goede voorbeelden.
Veel gemeenten zijn nog huiverig voor wat grootschaliger oplossingen en werken daarom niet mee aan het realiseren er van. En als ze dan tegelijkertijd de huisvesting in woonwijken gaan terugdringen zetten ze feitelijk de markt op slot. De gevolgen daarvan zien we om ons heen. Prijzen worden opgedreven, vastgoedpartijen met minder goede bedoelingen nemen hun kans waar en een deel van de huisvesting wordt de illegaliteit in gedrukt.
Want de vraag naar huisvesting blijft onverminderd groot. De aantrekkende economie heeft in veel sectoren van de arbeidsmarkt tot forse tekorten geleid. Wie nog met het beeld leeft dat arbeidsmigranten hier alleen tomaten of aardbeien komen plukken, moet nodig wakker worden. De distributiesector, de bouw, de agro-industrie, de metaalindustrie, overal is deze inzet keihard nodig, om niet op achterstand te komen. En goede huisvesting is de bottleneck geworden om voldoende goed gekwalificeerde mensen te kunnen aantrekken. Ook arbeidsmigranten zelf worden immers steeds kritischer en hebben meer keuzemogelijkheden.
Met dat verhaal zouden de wethouders economie eens in gesprek moeten gaan met hun collega’s van wonen en ruimtelijke ordening. Samen komen ze er misschien wat gemakkelijker uit. De Nationale woonagenda is dan in ieder geval een steuntje in de rug.
Zie ook andere columns op deze website
- ‘Oplossing EU gaat niet ver genoeg’, door Frank van Gool, CEO van OTTO Work Force
- ‘Permanente vraag naar tijdelijke wonen’, Door Dirk Jan van der Zeep, bestuursvoorzitter Portaal
- ‘Alles is veranderd behalve onze woonwijken, een nieuwe flexibele woningvoorraad is nodig’. Door Floris Alkemade, Rijksbouwmeester
- Alles flex? Door Yasin Torunoglu, Wethouder van Wonen, Wijken en Burgerparticipatie, gemeente Eindhoven
- Internationale migratie en de noodzaak van een flexibele woningvoorraad. Door Godfried Engbersen, Hoogleraar sociologie EUR/lid WRR
- Flexwonen… we flexen wat af!. Door Jan Latten, Hoogleraar sociale demografie aan de Universiteit van Amsterdam, hoofddemograaf Centraal Bureau voor de Statistiek
- Arbeidsmigratie is natuurlijk voor Limburg. Door Patrick van der Broeck, gedeputeerde Provincie Limburg