Eerder woonde ik met mijn gezin in Drenthe. In die periode verdiepten we ons in de tijd van de veenontginning. Hoe leefden, woonden en werkten mensen toen? De omstandigheden waren armoedig, maar wie ‘woningnood’ had bouwde een eenvoudige nieuwe plaggenhut langs het gegraven kanaal. Hoe sober ook, men kon zelf voorzien in een dak boven gezin en vee.
Erik Dannenberg, voorzitter Divosa, de vereniging van gemeentelijke directeuren in het sociaal domein en een van de sprekers tijdens het Landelijk congres Flexwonen van 14 oktober a.s.
Ruimtelijke ordening en bestemmingsplannen hebben aan die zelfvoorziening een einde gemaakt. Dankzij het bouwbesluit is de kwaliteit van woningen fors omhoog gegaan. Veel bouwsels werden ‘onbewoonbaar’ verklaard en gesloopt. De ‘volkshuisvesting’ bezorgde veel mensen een goede (sociale) huurwoning en Nederland leek af. Dat blijkt echter verre van waar! Het woningtekort is opgelopen tot boven de 300.000. Het aantal daklozen is, mede ten gevolge hiervan, in tien jaar tijd verdubbeld tot 40.000 mensen. Ménsen mensen! Dakloos! En dat in een welvarend land.
De woningmarkt heeft momenteel veel weg van een stoelendans. Wie geen stoel vindt als de muziek plotseling stopt is ‘af’. Doet niet meer mee. Staat aan de zijkant. Daarom is het goed dat aan die zijkant ‘klapstoeltjes’ staan zodat er toch voor iedereen een stoel is. Met deze analogie wil ik het belang van flexwonen onderstrepen. Flexwoningen die wat kleiner en soberder zijn dan ‘gewone’ woningen maar toch ieder veiligheid en eigenheid bieden. Juist voor mensen die als startpunt van hun maatschappelijke herstel een huis nodig hebben.
Het verblijf in flexwoningen is om meerdere redenen tijdelijk van aard. Daarin schuilt ook het risico dat de aanbieder hiervan op de eerste dag een weldoener is en op de laatste dag een boosdoener, omdat er geen vervolgplek is. Dat zien we ook op de arbeidsmarkt met de grote hoeveelheid flexconstructies. Het succes van flexwonen en flexbanen is immers alleen verzekerd als er voldoende gewone woningen en gewone banen zijn waarmee mensen een stabiel bestaan op kunnen bouwen.
Zie ook andere columns op deze website
- ‘Worden we wakker in Nederland?’ door Ria Stienen, HR-Director Netherlands, XPO Logistics
- ‘Waken voor dubbele moraal‘ door Jurriën Koops, directeur Algemene Bond Uitzendondernemingen (ABU)
- ‘5 voor 12 voor arbeidsmigratie’ door Erik van Merrienboer, gedeputeerde Ruimte en Wonen, provincie Noord-Brabant
- ‘Samen met Flexwonen aan de slag!’, door Josan Meijers, gedeputeerde Wonen Provincie Gelderland
- ‘Arbeidsmigranten verdienen geen NIMBY-houding’, door Ronald Bakker, wethouder Waalwijk
- ‘Arbeidsmigranten in de Nationale woonagenda; en nu verder…’ door Wim Reedijk, Expertisecentrum Flexwonen
- Oplossing EU gaat niet ver genoeg’, door Frank van Gool, CEO van OTTO Work Force
- ‘Permanente vraag naar tijdelijke wonen’, door Dirk Jan van der Zeep, bestuursvoorzitter Portaal
- ‘Alles is veranderd behalve onze woonwijken, een nieuwe flexibele woningvoorraad is nodig’. Door Floris Alkemade, Rijksbouwmeester
- Alles flex? Door Yasin Torunoglu, Wethouder van Wonen, Wijken en Burgerparticipatie, gemeente Eindhoven
- Internationale migratie en de noodzaak van een flexibele woningvoorraad. Door Godfried Engbersen, Hoogleraar sociologie EUR/lid WRR
- Flexwonen… we flexen wat af!. Door Jan Latten, Hoogleraar sociale demografie aan de Universiteit van Amsterdam, hoofddemograaf Centraal Bureau voor de Statistiek
- Arbeidsmigratie is natuurlijk voor Limburg. Door Patrick van der Broeck, gedeputeerde Provincie Limburg